Kültürel Değerlerimiz
MENGENDE GİYİM
Mengen kadını giydiği kıyafeti ile de tanınır. Çünkü uyumlu renklerdeki entarisi, basma taktığı fesi ;nakışlı ve telli poğu ile, üç eteği ve belindeki kendi eliyle işledi
ği ve dokuduğu kuşağı ile öyle güzeldir ki. Gurbetten gelenler hemen sandıklarını açıp çıkarırlar kıyafetlerini.
FES: Evli kadınlarımızın basma giydikleri koyu kırmızı ve vişne çürüğü renginde, çuhadan bir çembere geçirilmiş, alna gelen kısmında işe birlik ve beşlik denilen altın bulunur.
POĞ: Yörede başa ve fes üzerine örtülen örtüye poğ denilir.
A) Nakışlı poğ: ilçede özel olarak dokunan poğ üzerine değişik isim, renk ve şekillerle işlenir. En önemli özelliği hiç solmayan boyama işleri ile yapılmış olmasıdır. Tahminen yöre kadınlarımız tarafından bir veya iki ay gibi bir zaman zarfında işlenen poğların uçlarına yine aynı titizlikle püskül takılır.
isimleri: Döngel nakısı, dut yaprağı, meşe yaprağı, elti patlatan, kaz ayağı…
B) Telli poğ: Yine ilçemizde dokuması yapılan poğ üzerine özel tel ve orjinal iğnesiyle, büyük kasnak üzerinde işlenir, işleme sırasında her bir, tel geçiminden sonra, tel ezilerek koparılır. işlemesi bitirilen poğun kenarlarına pul ve boncuklarla örülmüş örülmüş oyalar dikilir.Aynı işlemelerle örtü ve panolar yapılır.
FİSTAN: Köyde giyilen elbiselere fistan denir. Fistanlık kumaşlar ipekli, simli ve bol desenli kumaşlardan seçilir. Robadan ve önden göğüse kadar açık, ayak bileklerine kadar uzun dikilen fistanlar günlük kıyafet olarak kullanılır. Bu elbiselerin en büyük özelliği robalarına ve kol ağızlarına konulan ve adı memük olan süslemelerdir. Bu fistanlardan simli ve telli olanlar telli poğla birlikte kullanılarak eğlencelere gidilir.
DON; Bir adı da dizlik olan bu giysi elbise altına giyilir. Genellikle kırmızının hakim olduğu ve çeşitli renk ve desenlerle dolu kumaşlar seçilir. Bel kısmı lastikli, ağ kısmı baklava şeklinde ve ayak bileklerine doğru hafifçe daralacak biçimde dikilir. Yine fistanda yapılan memükler donların paçalarına da yapılır.
GÖYNEK: Şimdiki adı atlet veya fanila olan bu iç çamaşırı yine kadınlar tarafından şile bezi kumaşından dikilir. Yarım kollu ve yuvarlak yakalı olarak dikilen göynek diz kapağına kadar uzundur. Yakasının kenarı tamamen çeşitli işlemelerle süslenir.
ÜÇETEK: Genellikle tüm gelinlerin kendisine ait olan üç eteğin kumaşı çok özeldir. Üç etek gelin olacak kızın kına gecesinden sonra on gün boyunca üzerinden hiç çıkarmadığı ve fistan üzerine giyilen bir giysidir. Önden açık, uzun ve yırtmaçlı kollu, arkası bütün ve ayak bileklerine kadar uzunlukta dikilir. Tüm kenarları kaytan denilen oya ile süslenir. V şeklinde yakası bele kadar uzanır, iki düğme ile kapatılır.
KUŞAK: Belde kemer vazifesi gören kuşak dokunduktan sonra çeşitli şekillerle işlenir.Kare şeklindeki kuşağı bir uçundan katlamaya başlayarak dört parmak kalın ucuna işlenilen renklerden uzun bağlarla bağlanır. Fistan üzerine bağlanan kuşak ayrıca üç etek üzerine de bağlanır.
AL Kırmızı ipek ve şifon üzerine pullarla işlenen al sadece gelinler tarafından poğ üzerine çelme adı verilen boyuna bağlanarak kullanılır.
ÇORAP: Yöremizde hayvanların yünlerinden çıkrık ve kirmen adı verilen araçlarla yapılan iplerle örülür, ilk önce renkli iplerle burun adı verilen bölüm örülür. Değişik isimlerle (aynalı kırma, çift; kırma…) kalan kısmı örülen çoraplar yabancılar tarafından büyük beğeni almaktadır,
TAKILAR: Nişanda takılan kaşlı yüzükfes üzerine takılan küçük altınlar, boyna kırmızı kurdaleye takılmış altınlar ve kollara takılan kalın bilezikler yörenin başlıca takılandır. Ayrıca kulağa gül küpe takılır.
Yörede hiç bir makyaj malzemesi kullanılmamaktadır. Her kadının elinde ve parmaklarında kına görmek mümkündür. Her türlü işini başarabilen Mengen kadını temiz ve uyumlu giyimi ile de kendini belli eder. Çünkü hepsininde bayramda, düğünde ve normal yaşamda giydikleri kıyafetler farklıdır. Bu kıyafetleri kendi elleriyle dikip süsledikleri için daha çok titiz davranırlar.
BURUN ÇORAPLARIMIZ
